آرشیو مطالب پگاسوس

  » آرشیو تاریخ 1385/9/30 (عنوان مطلب آموزشی : " تبیین ابرنواختران ")

.:: بازگشت به صفحه اصلی پگاسوس

----------------------------------------------------------------------------------

سلام مجدد به شما. از مطالب دوره ای بیرون میایم و به سراغ دیگر آموزشهای نجومی میریم.

عنوان مطلب: تبیین نواختران

نظریه های زیادی در مورد انفجارهای نواختری ارائه شده ولی پژوهشهای جدید امروزی نشان دهنده این هست که ظاهرا یکی از این مدلها میتواند مشاهدات بسیار گوناگونی را که از این اجرام به عمل آمده است به خوبی توضیح دهد.

این مدل آن است که بیشتر نواختر ها ظاهرا ستاره های دوتایی هستند. در بیشتر موارد، دوتایی بودن آنها با اندازه گیری انتقال طول موج(انتقال به طرف قرمز) تعیین میشود.

تمام نواختر ها دوتایی هستند، مقبولترین نظریه درباره ماهیت آنها نیز بر پایه ی قبول دوتایی بودن آنها شکل میگیرد. میتوان محاسبه کرد که اگر دو ستاره با جرمهای مختلف اعضای یک دوتایی نزدیک به هم باشند، یکی از آنها سریعتر از دیگری گردش خواهد کرد و نخستین عضوی خواهد بود که به یک غول سرخ تبدیل شود(برای شناخت  غول سرخ به آرشیو سر بزنید). ستاره غول سرخ سرخ پوش خود را، احتمالا به صورت یک سحابی سیاره ای پرتاب میکند و سپس به یک کوتوله ی سفید با سطح بسیاره داغ میرمبد.

بعدا به مرور زمان، عضو کم جرم ستاره دوتایی نیز به غول سرخ تبدیل میشود. هنگامی که این ستاره آنقدر بزرگ میشود که جرم از دست بدهد، مقداری از ماده پرتاب شده از آن به میدان گرانشی ستاره همدم سقوط میکند. زمانی که این ماده به سطح بسیار داغ کوتوله ی سفید سقوط میکند، به علت گرانش شدید در سطح کوتوله ی سفید، سبب صعود ناگهانی دما و فشار گاز در ماده ی سطحی آن می شود.

محاسبه شده است که در این شرایط دما و فشار گاز تا بدان حد بالاست که چرخه پروتون - پروتون میتواند بی درنگ آغاز شود و یک انفجار هسته ای رخ دهد. این شراره نورانی، همان چیزی هست که ما به هنگام مشاهده یک نواختر میبینیم. انفجار، ماده را به فضای بیرون پرتاب میکند که ما آن را در طیف نواختر به صورت پوسته گازی پرتاب شده مشاهده میکنیم.